Perspektif wawasan 2020

WAWASAN 2020

Latarbelakang


Semasa pelancaran Majlis Perdagangan Malaysia pada 28

Februari 1991, Y.A.B. Perdana Menteri telah membentangkan

satu kertas kerja bertajuk "Malaysia - Melangkah ke Hadapan"

yang mengandungi satu pemikiran dan rangka kerja mengenai

matlamat Malaysia menjadi sebuah negara maju pada tahun

2020. Ianya dikenali sebagai "Wawasan 2020".

Wawasan 2020 bukanlah merupakan satu dasar khas tetapi

merupakan tindakbalas kepada perkembangan ekonomi, sosial

dan politik yang berlaku di peringkat nasional dan

antarabangsa yang telah memberi cabaran hebat kepada negara.

Wawasan ini telah diketengahkan sebagai satu garis panduan

dan rangka kerja mengenai pendekatan yang harus diambil

dalam memulakan langkah bagi perjalanan jauh yang akan

ditempuh oleh negara.

Matlamat terakhir yang dicita-citakan ialah pembentukan

sebuah negara Malaysia yang benar-benar maju menjelang tahun

2020. Kemajuan yang dimaksudkan bukan terhad kepada bidang

ekonomi sahaja malah ia akan merangkumi segala aspek

kehidupan: ekonomi, politik, sosial, kerohanian, kejiwaan

dan kebudayaan.

Menjelang tahun 2020, Malaysia sebagai sebuah negara merdeka

akan menjadi negara yang benar-benar maju, bersatu, mampu

berdikari, progresif dan makmur. Rakyat akan menikmati

kehidupan yang sempurna dalam satu masyarakat yang

demokratik, bertoleransi, bermoral, adil, mampu bersaing,

dinamik dan mempunyai daya ketahanan yang tinggi.

Ini bermakna Wawasan 2020 bertujuan mewujudkan negara

bermatlamat iaitu Malaysia akan menjadi negara maju dengan

caranya tersendiri tanpa terikut kepada cara dan corak

negara maju yang ada sekarang. Kemajuan yang dicita-citakan

ialah kemajuan yang sempurna yang tidak semata-mata diukur

dari segi pencapaian lahiriah atau fizikal semata-mata malah

ia akan meliputi pewujudan satu masyarakat yang sempurna

dengan nilai moral dan etika yang tinggi dan boleh dicontohi

oleh negara-negara lain.

Cabaran



Objektif



Objektif di atas hanya boleh dicapai jika rakyat Malaysia

dapat menghadapi dan mengatasi pelbagai halangan/rintangan

yang dianggap sebagai cabaran. Di bawah ini diperturunkan

sembilan cabaran yang telah dikenal pasti iaitu:

(i) Mewujudkan negara Malaysia bersatu yang mempunyai

matlamat yang serupa dan dikongsi bersama. Ia mesti

menjadi negara yang aman, berintegrasi di peringkat

wilayah dan kaum, hidup dalam harmoni, berkerjasama

sepenuhnya, secara adil dan didokong oleh satu bangsa

Malaysia yang mempunyai kesetiaan politik dan dedikasi

kepada negara;

(ii) Mewujudkan masyarakat yang berjiwa bebas, tenteram dan

maju dengan keyakinan terhadap diri sendiri, bangga

dengan apa yang dicapai serta gagah menghadapi

pelbagai masalah. Masyarakat Malaysia ini mesti dapat

dikenali melalui usaha mencapai kecemerlangan, sedar

semua kemampuannya, tidak mengalah kepada sesiapa, dan

dihormati oleh rakyat negara lain;

(iii) Mewujud dan membangunkan masyarakat demokratik yang

matang, mengamalkan satu bentuk persefahaman yang

matang, demokrasi Malaysia berasaskan masyarakat yang

boleh menjadi contoh kepada banyak negara membangun;

(iv) Mewujudkan masyarakat yang sepenuhnya bermoral dan

beretika, yang mana warganegaranya kukuh dalam nilai

agama, dan kejiwaan dan didorong oleh tahap etika

paling tinggi;

(v) Mewujudkan masyarakat liberal dan bertolak ansur,

rakyat pelbagai kaum bebas mengamalkan adat,kebudayaan

dan kepercayaan agama masing-masing dan pada masa yang

sama, meletakkan kesetiaan mereka kepada satu negara;

(vi) Mewujudkan masyarakat saintifik dan progresif,

mempunyai daya perubahan tinggi dan memandang ke

depan, yang bukan sahaja menjadi pengguna teknologi

tetapi juga menyumbang kepada tamadun saintifik dan

teknologi masa depan;

(vii) Mewujudkan masyarakat penyayang dan budaya menyayangi,

iaitu sistem sosial yang mana kepentingan masyarakat

lebih utama daripada diri sendiri dan kebajikan insan

tidak berkisar kepada negara atau individu tetapi di

sekeliling sistem kekeluargaan yang kukuh;

(viii)Memastikan masyarakat yang adil dalam bidang ekonomi.

Iaitu masyarakat yang melaksanakan pengagihan

kekayaan negara secara adil dan saksama di mana wujud

perkongsian sepenuhnya bagi setiap rakyat dalam

perkembangan ekonomi. Masyarakat sedemikian tidak

akan wujud jika masih ada pengenalan kaum berdasarkan

fungsi ekonomi, dan kesemua kemunduran ekonomi

berdasarkan kaum; dan

(ix) Mewujudkan masyarakat makmur yang mempunyai ekonomi

bersaing, dinamik, giat dan kental.
Perspektif
Cabaran-cabaran di atas sebenarnya telah membangkitkan

beberapa isu utama yang harus dihadapi bagi membolehkan

Malaysia mencapai taraf negara maju. Isu-isu ini ialah:-

(i) Pembentukan Satu Negara Bangsa Malaysia.

Konsep satu negara bangsa mempunyai makna yang dalam

kerana ia bermaksud sebuah negara berdaulat yang

rakyatnya tidak dapat diidentifikasikan melalui kaum,

keturunan atau warna kulit. Pembentukan satu negara

bangsa adalah menjadi pra-syarat kepada kemajuan

kerana tanpa rakyatnya mempunyai satu pemikiran

terhadap satu negara dan bangsa, sebarang bentuk

kerjasama untuk maju tidak akan terjalin. Bagi mengisi

konsep ini istilah seperti perpaduan negara,

kesetiaan kepada negara, keharmonian dan toleransi

perlulah difahami dan diamalkan.

(ii) Negara Perindustrian

Negara yang telah berjaya mengubah corak ekonomi dan

kehidupannya daripada pertanian kepada perindustrian

adalah mempunyai status negara maju. Wawasan 2020

berkehendakkan rakyat Malaysia meneruskan proses

transformasi ini yang telah dimulakan sejak merdeka

lagi kerana pencapaian sekarang masih lagi di

pertengahan jalan. Ini adalah kerana proses ini bukan

sahaja melibatkan transformasi daripada kehidupan

bertani kepada perindustrian malah ia juga melibatkan

perubahan teknologi, ekonomi, sosial dan kebudayaan.

Masyarakat negara maju adalah masyarakat yang didokong

oleh kemahiran dan kepakaran sains dan teknologi yang

tinggi yang bukan setakat boleh mencedok atau

mengubahsuai sahaja tetapi ia mestilah boleh mencipta,

menambah dan memperbaharui. Bagi mencapai taraf negara

perindustrian pertumbuhan ekonomi yangamat pesat

amatlah penting. Ia sudah tentunya berkait dengan

sumbangan sektor perdagangan dan komersial yang secara

langsung melibatkan soal modal, pelaburan, daya saing,

kualiti tenaga kerja, berdikari dan kekentalan

menghadapi cabaran-cabaran. Di peringkat ini peranan

sektor swasta amatlah besar kerana ia akan menjadi

jentera Pertumbuhan.

(iii) Keadilan Ekonomi dan Sosial

Penwujudan satu masyarakat yang adil dalam bidang

ekonomi dan sosial memang tidak dapat disangkal

sebagai satu cabaran besar yang perlu dihadapi bagi

penwujudan satu negara maju dan bersatu. Ini ialah

kerana dalam sebuah negara maju tidak patut wujud

keadaan di mana satu golongan rakyat mempunyai segala-

galanya sedangkan satu golongan lagi tercicir.

Pernyataan Wawasan ini adalah mempakan penegasan

semula keatas isu yang sentiasa diberi dan meminta

perhatian utama iaitu pembasmian kemiskinan,

keseimbangan sosioekonomi di antara kaum, di antara

wilayah, di antara negeri dan diantara bandar dan luar

bandar. Dalam konteks ini Wawasan 2020 sebenarnya

telah meminta semua rakyat Malaysia tidak salah tafsir

terhadap bantuan yang diberikan kepada sesuatu kaum

golongan sebagai tidak adil, sebaliknya hendaklah

menganggapnya sebagai satu usaha bagi memperbaiki

ketidak-adilan. Kesungguhan bagi mencapai tahap

keseimbangan ini seterusnya telah diterjemahkan ke

dalam objektif Dasar Pembangunan Nasional dan

dilaksanakan melalui program dan projek Rancangan

Malaysia Keenam.

(iv) Moral dan Etika

Berlainan dengan konsep negara maju yang ada sekarang

yang lebih bercirikan kebendaan, negara maju ala-

Malaysia yang dicita-citakan seharusnyalah berpegang

kepada falsafah moral dan etika yang tinggi berasaskan

kepercayaan agama. Penganutan falsafah ini adalah

penting kerana kemajuan kebendaan tanpa nilai-nilai

moral dan etika tidak akan mewujudkan kesejahteraan

dan keharmonian yang berkekalan sebaliknya banyak

membawa keburukan. Pengamalan nilai-nilai murni

(seperti di dalam Dasar Penerapan Nilai-Nilai Islam)

akan menjadi faktor penghalang dalaman untuk tidak

menyalahgunakan kemahiran atau kekayaan yang dimiliki.

(v) Pembangunan Masyarakat Berdasarkan Sistem Kekeluargaan.

Wawasan ini telah mengetengahkan perkara pokok sistem

sosial iaitu pembangunan keluarga berdasarkan hakikat

bahawa keluarga menjadi asas pembentukan masyarakat

dan masyarakat pula menjadi asas pembinaan negara. Ini

membawa maksud bahawa kekuatan dan kemajuan sesebuah

negara itu bermula dan terletak pada keluarga dan

masyarakat. Penegasan ini amatlah benar kerana

keluarga (rumah tangga) dan masyarakatlah yang

mencorakkan kualiti individu yang menjadi rakyat dan

pemimpin sesebuah negara. Budaya bangsa yang

merangkumi sistem nilai dan cara hidup (termasuk

masyarakat penyayang dan budaya menyayangi)

sebagaimana yang dicita-citakan dalam Wawasan ini

hendaklah digerakkan dari awal lagi dan ini memerlukan

rakyat menyedari kepentingan institusi keluarga dalam

memajukan negara dan mengambil langkah-langkah perlu

bagi mewujudkan keluarga dan masyarakat yang sempurna.



Penutup



Sekali imbas Wawasan 2020 seolah-olah merupakan wawasan

ekonomi semata-mata kerana ia mementingkan persoalan

pembangunan ekonomi untuk Malaysia menjadi negara

perindustrian, tetapi jika dihalusi ia sebenarnya lebih

daripada itu oleh kerana ia juga menyentuh perkara-perkara

berkaitan dengan aspek sosial dan cara hidup seperti

pembentukan dan keperibadian bangsa, moral dan etika,

kebudayaan kebangsaan, pembangunan sumber manusia dan

lain-lain.

Wawasan 2020 bukanlah slogan untuk dilaung-laungkan, tetapi

ia lebih merupakan rangka kerja tindakan framework of action

bagi setiap rakyat untuk mengambil langkah-langkah tertentu

bagi memastikan Malaysia menjadi negara yang benar-benar

maju dan makmur. Dalam konteks ini Wawasan tersebut

memerlukan beberapa perisian penting, di antaranya ialah

kualiti tenaga kerja yang dihasilkan oleh sistem pendidikan,

perubahan sikap dan nilai, penekanan keada sains dan

teknologi, perancangan, dan peranan sektor swasta yang lebih

dinamik.






Sumber : Pejabat Perdana Menteri



RINGKASAN PELAJARAN 8
1. Peristiwa 13 Mei telah mendedahkan kepincangan
negara dalam masalah hubungan kaum.
2. Hasil penyiasatan mendapati bahawa peristiwa
ini tercetus kerana isu-isu perkauman telah dibangkitkan
semasa pilihan raya umum 1969.
3. Peristiwa 13 Mei telah menyebabkan kerajaan
mengisytiharkan darurat dan MAGERAN telah
dibentuk untuk menjalankan pemerintahan.
4. Bagi mengeratkan hubungan kaum, kerajaan
telah membentuk Rukun Negara sebagai ideology

negara.
5. Dasar Ekonomi Baru telah dibentuk untuk membetulkan
ketidakseimbangan sosio-ekonomi serta
PENGAJIAN KENEGARAAN MALAYSIA
136
mempunyai matlamat membasmi kemiskinan dan
menyusun semula pengenalan kaum mengikut
fungsi ekonomi.
SOALAN KENDIRI
1.

















Dasar Pembangunan Nasional (DPN)
Latarbelakang
Tahun 1990 menandakan berakhirnya Rangka Rancangan Jangka Panjang Pertama (RRJP 1) dan Dasar Ekonomi Baru (DEB). Dalam tempoh pelaksanaan DEB (1971-1990), ekonomi Malaysia telah berkembang dengan pesatnya walaupun menghadapi pelbagai cabaran. Sesuatu yang tidak boleh disangkal adalah walaupun pencapaian DEB bukanlah satu kejayaan yang menyeluruh namun banyak kejayaan telah dicapai. Jelas bahawa proses socio-economic engineering ala DEB ini memerlukan masa yang lebih lama daripada apa yang telah diperuntukkan dengan mengambil kira kesan-kesan daripada pergolakan dunia amnya.
DPN telah dilancarkan oleh Y.A.B. Dato' Seri Dr. Mahathir Mohamad, Perdana Menteri Malaysia pada 17 Jun 1991. Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP 2) 1991-2000 telah digubal berasaskan Dasar Pembangunan Nasional (DPN), menandakan bermulanya satu lagi era baru di dalam usaha untuk menjadikan Malaysia sebuah negara maju menjelang tahun 2020.

Objektif
Perpaduan negara akan terus menjadi matlamat terakhir DPN kerana masyarakat yang bersatupadu adalah penting untuk memperkukuhkan lagi kestabilan sosial dan politik dan mengekalkan pembangunan ekonomi yang berterusan. DPN menetapkan satu langkah ke arah membolehkan Malaysia mencapai taraf sebuah negara yang maju dalam semua segi iaitu dari segi keadilan sosial, nilai, etika dan moral, kestabilan politik, kualiti hidup, kecekapan pentadbiran kerajaan, dan kecemerlangan ekonomi.

Strategi Pelaksanaan
DPN akan terus mengekalkan strategi asas DEB iaitu pembasmian kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat untuk memperbaiki ketidakseimbangan sosial dan ekonomi antara kaum dan dengan ini akan menyumbangkan ke arah mengukuhkan perpaduan negara. DPN adalah bertujuan untuk mewujudkan satu corak pembangunan yang lebih seimbang yang merangkumi aspek-aspek kritikal seperti berikut:
(i) Mewujudkan keseimbangan yang optimum di antara matlamat pertumbuhan ekonomi dengan pengagihan yang saksama;

(ii) Memastikan pembangunan yang seimbang bagi sektor-sektor utama ekonomi untuk meningkatkan daya saling melengkapi antara sektor bagi mengoptimumkan pertumbuhan;


(iii) Mengurang dan akhirnya menghapuskan ketidaksamaan sosial dan ekonomi negara untuk menggalakkan perkongsian secara lebih adil dan saksama faedah yang diperolehi dari pertumbuhan secara lebih adil dan saksama untuk semua rakyat Malaysia;


(iv) Menggalak dan memperkukuhkan integrasi nasional dengan mengurangkan jurang ketidakseimbangan yang luas dalam pembangunan ekonomi antara negeri dan antara kawasan bandar dan luar bandar;


(v) Membangunkan sebuah masyarakat yang progresif di mana semua rakyat menikmati kesejahteraan hidup yang tinggi di samping mempunyai nilai-nilai sosial dan kerohanian yang positif serta menghayati perasaan bangga dan cintakan negara;

(vi) Memajukan sumber manusia dan termasuk mewujudkan tenaga kerja yang berdisplin dan produktif serta meningkatkan kemahiran yang perlu bagi menghadapi cabaran pembangunan industri melalui satu budaya kecemerlangan tanpa menjejaskan matlamat penyusunan semula masyarakat;


(vii) Menjadikan sains dan teknologi sebagai satu teras penting dalam perancangan dan pembangunan sosio-ekonomi yang memerlukan usaha membangunkan keupayaan dan kebolehan dalam teknologi strategik dan berasaskan ilmu serta memajukan budaya sains dan teknologi dalam proses membangunkan satu ekonomi perindustrian yang moden; dan


(viii) Memastikan bahawa dalam usaha mencapai pembangunan ekonomi perhatian yang sewajarnya diberikan kepada perlindungan alam sekitar dan ekologi supaya dalam jangka panjang bagi memastikan pembangunan negara dapat dikekalkan secara berterusan.

DPN telah mengambil kira kemajuan yang telah dicapai setakat ini di bawah DEB serta kekuatan dan kelemahan yang wujud semasa pelaksanaannya. Ia mengandungi beberapa peralihan pendekatan dengan tujuan mengadakan satu dimensi baru dalam usaha pembangunan, terutamanya dalam membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat. Dimensi-dimensi baru DPN adalah seperti berikut:
(i) Memberi penekanan yang lebih kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin hardcore poor di samping mengurangkan kemiskinan relatif. (Golongan yang termiskin adalah keluarga berpendapatan 50% atau kurang daripada Pendapatan Garis Kemiskinan. Bagi tahun 1990, Pendapatan Garis Kemiskinan adalah sebanyak $370 sebulan bagi saiz isi rumah 5.1 di Semenanjung Malaysia, $544 bagi saiz isi rumah 5.4 di Sabah dan $452 bagi saiz isi rumah 5.2 di Sarawak. Kira-kira 143,000 isi rumah atau 4% daripada jumlah isi rumah adalah tergolong sebagai keluarga termiskin);

(ii) Menumpukan perhatian kepada pembangunan sebuah masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) sebagai satu strategi penting kearah meningkatkan dan seterusnya mengekalkan penyertaan Bumiputera dalam kegiatan ekonomi;

(iii) Meningkatkan penekanan kepada sektor swasta untuk melibatkan
diri dalam proses penyusunan semula masyarakat; dan

(iv) Memberi lebih tumpuan kepada pembangunan sumber manusia
termasuk sistem nilai dan etika bagi mencapai matlamat pertumbuhan ekonomi dan pengagihan yang saksama.
Program Pelaksanaan
Beberapa pendekatan baru yang diambil dalam usaha melaksanakan DPN adalah seperti berikut:
(i) Hasil pencapaian yang berkualiti dan berkekalan
Pendekatan yang lebih terpilih akan dibuat dengan mengambil kira keperluan untuk mencapai hasil yang berkualiti dan berkekalan. Dalam proses menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin dan juga mengurangkan ketidakseimbangan, penekanan akan diberikan kepada aspek-aspek pendidikan dan latihan sebelum bantuan diberikan;

(ii) Persaingan Dalam Pasaran Antarabangsa
DPN telah mengambil kira kemampuan negara untuk bersaing dengan lebih terdaya dalam pasaran antarabangsa di samping menghadapi cabaran baru. Di dalam menghadapi persaingan antarabangsa, Malaysia perlu meningkatkan daya tarikan kepada pelabur dan pengusaha supaya dapat memperluaskan urusan mereka di negara ini. Dalam bidang eksport pula, halangan-halangan (perlindungan) perdagangan antarabangsa akan meningkat. Untuk mengatasi masalah ini, Malaysia akan terus mengamalkan dasar liberal yang boleh menggalakkan sektor swasta lebih bersedia menghadapi risiko berkaitan. Para pengeksport negara juga perlu mengurangkan pergantungan mereka kepada Sistem Keutamaan Am (GSP) dan menjadi pengeksport yang mempunyai daya saingan yang tinggi;

(iii) Wawasan 2020
Penyertaan semua kaum di negara ini adalah sangat penting untuk memajukan Malaysia ke taraf negara yang maju menjelang tahun 2020. Oleh yang demikian pelaksanaan strategi serampang dua mata DPN akan terus menggalakkan penggemblengan sumber-sumber negara dan menggunakan potensi kecerdasan masyarakat berbilang kaum untuk membina ekonomi yang teguh serta meningkatkan ketahanan negara bagi mengatasi ketidakstabilan dan ketidaktentuan ekonomi dunia. Oleh kerana setiap kaum mempunyai sifat dan kekuatannya sendiri maka adalah penting untuk semua kaum di negara ini saling melengkapi dan bantu membantu antara satu sama lain untuk kesejahteraan rakyat dan pembangunan negara; dan

(iv) Pembasmian Kemiskinan
Kadar kemiskinan negara dijangka akan dapat dikurangkan ke paras 7.2% dalam tahun 2000 berbanding dengan 19.1% dalam tahun 1990. Kadar pengangguran pula dijangka berkurangan ke tahap 4% dalam tahun 2000. Dalam melaksanakan strategi pembasmian kemiskinan,DPN akan mengambil kira beberapa perubahan dibuat terhadap peranan sektor awam. Oleh kerana kadar kemiskinan yang terlalu tinggi di kawasan luar bandar pada akhir tahun 1960-an, pelaksanaan DEB (1971 - 90) telah memperlihatkan penglibatan terus perkhidmatan awam melalui pembukaan tanah-tanah dan pemberian subsidi besar-besaran kepada petani-petani kecil untuk mewujudkan pekerjaan dan membantu meningkatkan pendapatan mereka. Pengalaman telah menunjukkan bahawa kos penyelenggaraan skim pembangunan tanah seperti yang diuruskan oleh FELDA adalah lebih tinggi daripada kos pengendalian estet yang serupa oleh sektor swasta. Tambahan pula anak-anak peneroka dan petani yang berpendidikan lebih tinggi kurang berminat untuk bekerja di luar bandar. Ramai di antara mereka telah berhijrah untuk bekerja di bandar-bandar. Dengan itu pembukaan tanah baru oleh agensi kerajaan untuk mengatasi masalah pengangguran tidaklah ekonomikal lagi. Peranan ini lebih sesuai untuk dikendalikan oleh estet-estet komersial.

Latihan yang diberikan kepada belia-belia di luar bandar akan membolehkan mereka mendapatkan kerja-kerja yang berkemahiran dan berpendapatan lebih tinggi. Aspek latihan ini akan dipertingkatkan untuk menggantikan pemberian subsidi yang dilaksanakan sehingga ini. Pemberian subsidi dan sokongan akan diteruskan untuk golongan penanam padi dan nelayan tetapi ianya akan ditumpukan ke arah mempertingkatkan produktiviti pengeluaran mereka.
Peranan sektor awam dalam pembasmian kemiskinan akan ditumpukan pada program-program berikut:
- pendidikan dan
- latihan
- kesihatan
- jalan-jalan luar bandar
- pengangkutan
- perumahan
- bekalan air dan elektrik

Usaha-usaha yang lebih gigih akan dilaksanakan untuk mengurangkan ketidakseimbangan pembangunan di antara wilayah-wilayah, khususnya di antara negeri Sabah dan Sarawak dengan negeri-negeri lain.

Program pelaksanaan untuk mengatasi kemiskinan di bandar-bandar juga akan dipertingkatkan. Di kawasan bandar, kemiskinan relatif akan dikurangkan menerusi penyediaan peluang yang lebih baik untuk meningkatkan pendapatan dan kemudahan asas seperti perumahan, pengangkutan dan kemudahan awam. Langkah-langkah juga akan diambil oleh Kerajaan melalui perancangan dan penetapan zon pembangunan bandar yang sesuai dalam usaha membangunkan bandar-bandar secara teratur. Ini bukan sahaja akan dapat mengawal pertumbuhan kawasan-kawasan setinggan tetapi juga menyediakan peluang-peluang kepada golongan yang terlibat dalam perniagaan dan industri kecil.

(v) Penyusunan Semula Masyarakat
Penghapusan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi dan penyusunan semula hakmilik akan terus menjadi program penting di bawah strategi ini. Berhubung dengan ini, matlamat DPN adalah untuk meningkatkan taraf sosial dan ekonomi masyarakat Bumiputera ke tahap yang lebih berdaya maju dan teguh. Kedudukan ini boleh dicapai dengan pelaksanaan strategi meningkatkan guna tenaga dan penyertaan Bumiputera dalam pengurusan sektor-sektor moden dan membentuk Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera. Walaupun dasar dan program Kerajaan akan terus menyediakan sokongan kepada usahawan Bumiputera, tetapi adalah menjadi harapan kerajaan usahawan Bumiputera akan memajukan perniagaan berasaskan daya usaha sendiri dan kurang bergantung kepada bantuan dan subsidi kerajaan. Sehubungan dengan ini latihan dalam bidang pengurusan harta dan etika perniagaan akan diutamakan. Sebagai langkah jangka panjang, program untuk memupuk usahawan muda juga akan diberi tumpuan.

DPN akan menggalakkan penyertaan Bumiputera secara meluas dalam sektor-sektor moden seperti pembuatan dan perkhidmatan. Perhatian khusus diberi kepada penyertaan Bumiputera di dalam industri kecil dan sederhana menerusi program sub-kontrak dan franchise. Usahasama secara aktif di antara Bumiputera dan bukan Bumiputera akan digalakkan untuk membolehkan syarikat Bumiputera meningkatkan prospek perniagaan. Bagi membolehkan Bumiputera bersaing dalam perniagaan moden, mereka akan didedahkan kepada teknologi terbaru di samping kemudahan-kemudahan modal, maklumat pasaran dan hubungan perniagaan dengan pasaran antarabangsa. Matlamat penyusunan semula gunatenaga akan memastikan corak gunatenaga di pelbagai sektor dan pekerjaan dalam ekonomi mencerminkan komposisi pelbagai kumpulan etnik dalam negara. Dalam tempoh 10 tahun yang akan datang, dasar ini akan memastikan bahawa Bumiputera mendapat bahagian yang saksama daripada pekerjaan baru yang diwujudkan, khususnya dalam kategori profesional, pengurusan dan teknikal. Daripada 2.4 juta pekerjaan baru yang dijangka akan dapat diwujudkan dari tahun 1991-2000, kira-kira 55.8% akan diambil oleh Bumiputera (706,700 dalam sektor perkhidmatan dan 534,000 dalam sektor pembuatan.) Di sektor luar bandar, untuk meningkatkan mobiliti tenaga kerja, langkah-langkah akan diambil untuk memperbaiki tahap pendidikan dan kemahiran.

Berhubung dengan strategi penyusunan semula hak milik dan pengawalan dalam sektor swasta, sasaran secara kuantitatif yang khusus tidak ditetapkan dalam DPN. Langkah-langkah akan diambil untuk melengkapkan Bumiputera dengan kemahiran-kemahiran yang sesuai bukan sahaja bagi mengurus dan menjalankan pemiagaan dengan berkesan tetapi juga bagi mengekalkan kekayaan mereka. Agensi-agensi amanah dan perbadanan awam perlu merancang dan menyelaras tindakan masing-masing dengan lebih berkesan dalam mewujudkan harta-harta baru dan membeli kepentingan tertentu bagi pihak Bumiputera. Peranan Permodalan Nasional Berhad (PNB) akan diperkukuhkan dalam menggembleng tabungan Bumiputera dan pembangunan keusahawanan. Amanah Saham Bumiputera (ASB) dan Amanah Saham Nasional (ASN) merupakan sebahagian daripada strategi keseluruhan PNB untuk meneruskan usaha menggembleng tabungan Bumiputera sepanjang tempoh DPN.
Penswastaan akan digunakan sebagai suatu cara untuk mempercepatkan dan memperluaskan penyertaan Bumiputera dalam sektor swasta serta mencapai hasrat penyusunan semula modal saham. Jawatankuasa Pelaburan Asing akan meneruskan pengawasan proses penyusunan semula modal saham dengan menggalakkan lagi syarikat-syarikat mematuhi syarat-syarat yang ditetapkan.
Penutup
Seperti DEB, DPN akan meneruskan usaha-usaha mengurangkan ketidakseimbangan ekonomi bukan sahaja di kalangan kaum etnik tetapi juga di antara golongan kaya dan miskin dan antara wilayah. Ketidakseimbangan ekonomi ini akan dapat dikurangkan berasaskan prinsip pembangunan seimbang dan pengagihan yang saksama untuk mencapai keadilan sosial dan memperkukuhkan perpaduan negara.